ยายทรัพย์

ภก.วิฑูรย์ ชัยธีราศักดิ์
งานเภสัชกรรม รพ.มวกเหล็ก

      “สวัสดีครับคุณยายทรัพย์”  เสียงนุ่ม ๆ เรียกทักทายคุณยายวัยเกือบเจ็ดสิบปี  ซึ่งกำลังนั่งทอดสายตาแบบเหงา ๆ  ดูอะไรต่อมิอะไรบนท้องถนนหน้าบ้านของแก  โดยที่มีหลานสาวก็สาละวนกับการขายของชำในร้าน  วันนี้เภสัชกรหนุ่มวัยกลางคน  มาออกพื้นที่  หลังจากเสร็จภารกิจงานบริการในตอนเช้าแล้ว  ตอนบ่ายก็เลยพาทีมงานออกเยี่ยมบ้าน   เมื่อได้ปรึกษาหมอบุญเรือน หมอประจำ รพ.สต. ซับสนุ่น  ขอเลือก ยายทรัพย์  งามละมัย   เนื่องจากคุณยายไม่ได้มารับยาเองหลายเดือนแล้ว  ให้แต่ลูกสาวมารับยาแทน  หญิงชราที่มีโรคประจำตัวหลายอย่าง  ทั้งเบาหวาน  ความดันโลหิตสูง  ไขมันในเส้นเลือด  และยังมีแถมด้วยกึ่งๆอัมพฤกษ์   แกก็โบกมือทักทายแล้วก็ถาม  “หมอหายไปไหนมา  ไม่เห็นตั้งนาน”   แกถามกลับเพราะไม่เห็นเภสัชกรหนุ่มคนนี้มาให้บริการที่ รพ.สต.ซับสนุ่นนานมากแล้ว   “ผมต้องไปทำงานด้านอื่น  ตรวจโรงงาน ตรวจตลาด  สอนอสม.  นักเรียนอย.น้อยครับ  เลยให้หมอจ่ายยาสาว ๆ มาแทน”  เภสัชกรตอบคุณยาย    คุณยายทรัพย์  พักอยู่ที่บ้านซึ่งเป็นร้านขายของชำของลูกสาวซึ่งมีหลานสาวคอยให้ความดูแล  ทั้งการจัดยาให้รับประทานและอื่น ๆ   

 หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ  เภสัชกรหนุ่ม  ก็ซักถามถึงอาการเจ็บป่วยที่เป็นอยู่   และปัญหาที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมา   ก็สรุปได้ว่า  คุณยาย  มีระดับน้ำตาลและความดันโลหิตที่อยู่ในเกณฑ์ไม่สูงมากนัก  ควบคุมได้ดี  การรับประทานยาถูกต้อง  ตรงตามที่แพทย์สั่งเนื่องจากมีคนดูแลใกล้ชิด   แต่คุณยาย  มีปัญหาสำคัญคือ  เหงาและอัมพฤกษ์   เหงาเพราะคิดถึงลูกสาวคนเล็ก  ซึ่งอยู่คนละบ้าน  ทุกๆวันคุณยาย  ก็จะมานั่งรถเข็นที่หน้าบ้าน  ทอดสายตาออกไปที่ท้องถนนอย่างเศร้า  ๆ     ดูรถที่วิ่งผ่านไปมา  เมื่อมีอาการเบื่อ  ก็จะกลับเข้าไปนอนที่เตียงซึ่งตั้งไม่ไกลออกไปนัก   เป็นอย่างนี้ประจำทุกๆ วัน  เลยดูเหมือนจะเป็นวิถีประจำของหญิงชราคนนี้

      เภสัชกรหนุ่มก็เลยหันไปปรึกษาทีมงาน ซี่ง วันนี้มีกายภาพบำบัดสาวน้อย ชื่อ “พลอย” พร้อม น้องที่ห้องอีกคน เมื่อหมอพลอย ได้ทักทายคุณยาย และตรวจสภาพร่างกายของคุณยายก็พบว่าแขนขามี กำลังดีมาก แต่เนื่องจากคุณยายไม่อยากที่จะยืนหรือ เดิน ทำให้กล้ามเนื้อเริ่มมีอาการอ่อนแรงลง พร้อม จะเป็นอัมพฤกษ์ที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ หมอพลอยก็ เลยถามคุณยาย “คุณยาย อยากเดินได้อีกไหมค่ะ”

 แกก็ยิ้มให้หมอแล้วก็พยักหน้าเล็กน้อย  ในสายตามี อาการตื่นเต้น  ซึ่งหมอก็คงสังเกตเห็น  “จริงๆนะ
ถ้าคุณยายได้มีการออกกำลังอย่างถูกวิธี  และทำเป็นประจำบ่อย ๆ หมอรับรองว่า  คุณยายต้องเดินได้อย่างแน่นอน”  หมอพลอยก็สำทับอีกครั้ง  ขณะเดียวกันนั้นเอง  หลานสาวคุณยาย  ก็ผสมโรง  “คุณหมอ  ยายแกไม่อยากจะทำอะไรเลย  อยากนอนแล้วก็นั่งรถ  ให้ทำอะไรก็ไม่อยากทำ  แกคิดถึงแต่ลูกสาวแกอีกคน”     

      เมื่อคุณยายใช้สายตาตอบรับคำเชิญชวนของหมอพลอยแล้ว เธอก็เริ่มสอนคุณยายทำกิจกรรมการออกกำลังด้วยรูปแบบต่าง ๆ ตามที่เธอได้ร่ำเรียนมา โดยมีน้องทีมงานอีกคน เป็นผู้ช่วย ซึ่งไม่ง่ายเลยที่ ผู้หญิงรูปร่างบอบบาง สองคน จะมีพละกำลังมากมาย ที่จะพาคุณยาย ในการพยายาม เคลื่อนไหวร่างกายที่ไม่ค่อยจะมีแรง อีกทั้งน้ำหนักตัว คุณยายก็ไม่น้อยเลย ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังเพลินอยู่ กับท่าการออกกำลังกายตามหลักวิชาการ เภสัชกรหนุ่ม
ก็หันไปคุยกับหลานสาวคุณยาย เพื่อซักถามถึงเรื่องราว อื่น ๆ ทั้งด้านอาการการกิน ความเป็นอยู่ รวมทั้งเรื่อง ยาและผลิตภัณฑ์สุขภาพอื่น ๆ เช่น อาหารเสริม ซึ่งเป็น เรื่องโดยตรงตามวิชาชีพของเภสัชกร

หลังจากทีมงานสนุกสนานในการทำกิจกรรมกับ ยายทรัพย์อยู่พักใหญ่ เป็นเวลาเกือบชั่วโมง เภสัชกรหนุ่ม ก็รู้สึกถึงการตอบรับของคุณยายทรัพย์ งามละมัย เป็นไป ในทางที่ดีว่า คุณยายดูร่าเริงขึ้น ยอมรับ ให้ความร่วมมือ มากขึ้น ในการที่จะฝึกให้ร่างกายของแกให้กลับมามีพลัง พร้อมที่จะเดินเหินได้อีกครั้ง

ก่อนจากกันในวันนั้น พวกเราลาคุณยายกลับอย่าง มีความสุข ด้วยเสียงหัวเราะของทุก ๆ คน ถึงแม้อากาศจะ
ร้อนอบอ้าว ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาในขณะที่
ทำกิจกรรมร่วมกับคุณยาย

ยายทรัพย์ งามละมัย ก็คงจะนั่งรถเข็นหรือนอนอยู่ ในบ้านหลังนี้ไปอีกหลายเดือนหลายปี แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้ได้ดี ก็คือ วันนี้สายตาของคุณยาย คงไม่ได้นั่งมองรถแบบเหงา ๆ เหมือนที่เคยทำ แต่มันมีประกายแห่งความหวังหรือความสุข รอยยิ้มที่เราได้เห็น เสียงพูดเบา ๆ ที่เป็นคำมั่นสัญญาจากคุณยาย ว่าพวกเราจะร่วมมือกันที่จะทำให้คุณยายเดินได้อีกครั้ง มันคงทำให้คุณยายทรัพย์ งามละมัย มีกำลังใจที่จะอยู่ร่วมกับลูกหลาน และมีคุณภาพชีวิตที่ยอดเยี่ยม ในช่วงระยะเวลาที่เหลืออยู่