เยียวยาระยะสุดท้าย …..ของชีวิต

นางสุพัฒนา แสงโชติ
งานผู้ป่วยใน รพ.มวกเหล็ก

      เช้าวันจันทร์ ดิฉันมารับเวรจากน้องว่ามีผู้ป่วย  stroke  นอนติดเตียง  เป็นอัมพาตครึ่งซีก  มีปัญหาด้านการกลืนและการพูด ใส่  NG tube  feed  อาหาร เจาะคอใส่ Trachecostomy  ใส่สาย  foley^, cath ไว้ตลอด  แขน ขา ข้างซ้ายขยับไม่ได้  มีแผล  Bed  sore ที่ก้นกบ  มานอนAdmit  ด้วยเรื่อง  ติดเชื้อที่ปอด  ติดเชื้อระบบทางเดินปัสสาวะ  หายใจเหนื่อยหอบมาก  ใช้กล้ามเนื้อหน้าอกหายใจเร็ว  34  ครั้งต่อนาที  ความดันต่ำมากต้องให้ยาเพิ่มความดันโลหิตไว้ตลอดมีญาตินั่งหน้าเศร้า(  สามี )  คอยดูแลอยู่ข้างเตียง   ( ผู้ป่วยcaseนี้ได้ใส่  ท่อช่วยหายใจ  2  ครั้งมาแล้ว )  หลังจากรับเวรดิฉันได้เข้า ไปสวัสดีสามีผู้ป่วยเข้าไปถามอาการทั่วไป  และในฐานะที่ดิฉันได้อบรม  Palliative  care  ได้เข้าไปให้การพยาบาล  ให้ข้อมูลกับญาติตลอดถึงความก้าวหน้าของอาการผู้ป่วย  และแพทย์อธิบายถึงการรักษาตามอาการและเรื่องใส่ท่อช่วยหายใจ  และปั้มหัวใจ  และญาติได้ปฏิเสธในการใส่ท่อช่วยหายใจ  เพราะสงสารภรรยามากและได้ใส่ท่อช่วยชีวิตมาแล้ว  แพทย์ได้ให้ญาติเซ็นต์ชื่อไว้ใน  Progress  note  เป็นหลักฐาน  สามีผู้ป่วยกลับมีสีหน้าโศกเศร้าตลอดเวลา  ดิฉันก็ได้เข้าไปพูดคุยให้กำลังสามีและลูกของผู้ป่วย  แนะนำให้นำเทปธรรมะมาเปิดให้ฟังตลอด  ให้สามีและลูกสลับกันพูดคุยแม้ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัวแล้วแต่สามารถรับรู้ได้ยิน  ความดันโลหิตผู้ป่วยยังคงปกติ  จากได้รับยาเพิ่มความดันโลหิต  ปลายมือปลายเท้าเริ่มคล้ำดำ   หายใจใช้กล้ามเนื้อหน้าอกแรงมากขึ้น  ดิฉันได้ถามญาติว่าผู้ป่วยชอบทำบุญใส่บาตรหรือเปล่า  ญาติบอกว่าปกติแล้วชอบใส่บาตร  ดิฉันเลยบอกว่า  พรุ่งนี้วันพฤหัสนิมนต์พระมาบิณฑบาตในโรงพยาบาล  ให้จัดหาของไว้ให้ผู้ป่วยด้วยนะคะ  ญาติมีสีหน้าดีใจมาก

      วันพฤหัสซึ่งเป็นวันที่  3 หลังผู้ป่วยได้นอนโรงพยาบาลดิฉันได้เข้าไป เยี่ยมพบสามีและลูกได้เตรียมของใส่บาตร  สังฆทาน พระพุทธรูปประจำตัวของผู้ป่วย  สามีผู้ป่วยถามดิฉันตลอดว่าจะมีพระมาแน่นะครับ  ผมดีใจมากครับที่ภรรยาผมจะได้ใส่บาตร  ดิฉันก็รับปากว่ามาแน่คะและได้เห็นสภาพผู้ป่วยแล้วมีสีหน้าสดชื่น นอนลืมตา  หายใจเป็นปกติไม่หอบซึ่งเมื่อคืนญาติขอให้เอายาช่วยเพิ่มความดันออก  เอาสาย NG  Tube ออกไม่ขอให้อาหารกับผู้ป่วยดิฉันก็แปลกใจมาก    สายๆวันนั้นขณะที่ยุ่งกับงานแต่ก็ไม่ลืมที่จะให้  พขร.ไปรับพระมาเพื่อให้ผู้ป่วยใส่บาตร  ดิฉันก็นิมนต์พระมาเข้าห้องพิเศษที่ผู้ป่วยนอนพักอยู่  อธิบายให้หลวงพ่อเข้าใจกับผู้ป่วยระยะสุดท้าย  หลวงพ่อท่านก็เข้าใจดีมีเมตตา  รับนิมนต์และท่องบทสวนมนต์ให้ยาวนานเป็นพิเศษ  เป็นภาพที่ดิฉันประทับใจมากคิดว่าผู้ป่วยและญาติมีความสุข  จึงรู้สึกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก  เหมือนทุกๆครั้งที่เราได้ช่วยแก้ปัญหาให้คนอื่นถึงแม้นจะเหนื่อยแต่ความเหน็ดเหนื่อยนั้นก็หายไปแบบปลิดทิ้งเมื่อเห็นรอยยิ้ม  หลายๆรอยยิ้มทั้งของญาติพี่ๆเพื่อนๆน้องๆผู้ร่วมงานทุกคน  เมื่อมีการเริ่มต้นก็จะมีครั้งต่อๆไปที่ดิฉันจะได้ทำให้ผู้ป่วยรายอื่นๆ

เมื่อพระบิณฑบาต ให้สินให้พรและออกจากห้องผู้ป่วยไปแล้ว  สามีผู้ป่วยหันมายกมือไหว้ขอบคุณดิฉันที่ทำให้ภรรยาเขาได้ทำบุญครั้ง……………คืนนั้นเวลาประมาณตีหนึ่งผู้ป่วยก็จากไปอย่างสงบ