คุณยายผู้น่ารัก

นางสุกัญญา รอดวงษ์
งานทันตกรรม รพ.มวกเหล็ก

ในการทำงานที่โรงพยาบาล เช้าของการทำงานแต่ละวัยจะมีผู้ป่วยมากห้าหลายตา มีทั้งเจ็บป่วยแบบหน้ารับแขก และเจ็บป่วยแบบหน้ารับแขก ส่วนใหญ่ประเภทเจ็บป่วยหน้ารับแขกจะเป็นผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ที่บอกว่าหน้ารับแขกนั้น เนื่องจากการมารับการรักษาในแต่ละครั้งเปรียบเสมือนกับได้มาพบปะเพื่อนฝูงนั่นเอง
เช้านี้ก็เช่นกันและเรื่องนี้ก็เกิดขึ้น ณ ห้องทันตกรรม หรือห้องทำฟันนั่นแหละค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณยายท่านหนึ่งที่มารับบริการใส่ฟันปลอมและก็มานั่งรอคุณหมอตั้งแต่เช้า ที่คุณยายมาตั้งแต่เช้าคุณยายบอกว่าตื่นเต้นที่จะได้ใส่ฟันปลอมเสียที เพราะยายมาทำฟันปลอมตามคุณหมอนัดหลายครั้งแล้ว (คุณยายไม่มีฟันในปากเลย คุณหมอจึงต้องนัดพิมพ์ปากถึง 5 ครั้ง) ทุกครั้งที่มาพิมพ์ฟันคุณยายจะถามเสมอว่า “วันนี้ยายจะได้ใส่ฟันใช่ไหมคะคุณหมอ” วันนี้คุณยายจึงมารอตั้งแต่เช้าและคอยฟังเจ้าหน้าที่ขานชื่ออย่างตั้งอกตั้งใจ บังเอิญวันนี้มีผู้มารับบริการจำนวนมากเป็นพิเศษและมีผู้มารับบริการท่านหนึ่งชื่อคล้ายๆ คุณยาย สมมติให้คุณยายชื่อ “ไสว” นะคะ มีช่วงหนึ่งเจ้าหน้าที่ขานชื่อคุณไหว คุณยายไสวรีบลุกเดินเข้าห้องทำฟัน เจ้าหน้าที่ก็สอบถามว่า
“ยาย..วันนี้มาทำอะไรคะ”
คุณยาย “อ้าว..คุณหมอจำไม่ได้เหรอ วันนี้คุณหมอนัดยายมาใส่ฟันไง”
“แต่หนูเรียกชื่อคุณไหวนะคะ”
คุณยาย “อ้าว..คุณหมอไม่ได้เรียกไสวหรอกหรือ พอดียายเป็นสาวน้อยหูอาจไม่ค่อยได้ยิน ขอโทษนะคะหมอ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูก็ผิดเหมือนกันที่เรียกชื่ออย่างเดียว ไม่ได้เรียกนามสกุลด้วย”
เมื่อคุณยายได้ใส่ฟันปลอมเสร็จเรียบร้อย ดูคุณยายมีความสุขมากยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอด เพราะคุณหมอชมว่าคุณยายใส่ฟันแล้วดูสาวขึ้นอีกตั้งหลายปี จึงวันรุ่งขึ้นคุณยายกลับมาห้องทันตกรรมอีกครั้งทำให้คุณหมอและเจ้าหน้าที่ท่านอื่นๆ แปลกใจจึงได้เอ่ยถามคุณว่าคุณยายมีปัญหาเจ็บฟันปลอมหรือคะ
คุณยาย “ไม่เป็นไรหรอกหมอยายไม่ได้เจ็บ แต่วันนี้อยากมาหาคุณหมอเอง เพราะมะม่วงสวนยายสุกกำลังกินเลยอยากเอามาฝาก อีกอย่างใครๆ ก็บอกว่ามะม่วงสวนยายอร่อยมาก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณยาย วันหลังคุณยายไม่ต้องลำบากหรอกนะคะ โครงการทำฟันปลอมเป็นโครงการในหลวงค่ะ”
คุณยายได้ยินคุณหมอบอกดังนั้น จึงยกมือท่วมหัวขอบคุณในพระมหากรุณาธิคุณที่มีเมตตาต่อประชาชนอย่างปลื้มปิติพวกเราเองก็ต้องขอบคุณยายเช่นกันที่นำมะม่วงอร่อยๆ มาให้ได้กินกันอย่างถ้วนทั่วเลยค่ะ

คาดไม่ถึง

                                                 นางอนัญญา หมื่นมี
                                                 งานแพทย์แผนไทย รพ.มวกเหล็ก

          แผนกแพทย์แผนไทยมีผู้มารับบริการท่านหนึ่ง ชื่อคุณลุงชวลิตท่านมีอายุประมาณ 70 ปีเศษ สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงดีนักมาครั้งแรกบอกว่าต้องนวดเพื่อรักษาอาการปวดหลัง ปวดบั้นเอว ปวดขา เป็นมานานหลายปีเป็นๆหายๆ มีลูกมาส่งมารับกลับบ้านหลังจากรับการรักษาแล้ว ก่อนจะเข้ามารับการรักษาที่แผนกแพทย์แผนไทย โรงพยาบาลมวกเหล็ก ท่านได้เข้าไปรับการX-ray พบว่าหมอนรองกระดูกเคลื่อนทับเส้นประสาทส่วนหลังแล้วรับการรักษาทำกายภาพบำบัด  ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร อยู่ประมาณ 3 เดือนอาการก็ยังไม่ดีขึ้นอาจจะเกิดอายุมากขึ้นด้วย

หลังจากรับการรักษาทางกายภาพแล้วจึงย้ายมาอาศัยอยู่กับลูกภายในอำเภอมวกเหล็ก และมารับบริการรักษาด้วยกรรมวิธีแพทย์แผนไทยที่รพ.มวกเหล็ก หลังจากรับการรักษาไปแล้วประมาณ3 ครั้งก็บอกว่าอาการดีขึ้นไม่ปวดหลังเลยแล้วก็พาภรรยาที่ร่างกายไม่แข็งแรงเท่าไรที่ต้องเดินถือไม้เท้าพยุงมาด้วย โดยท่านทั้ง 2 นั้นจะพากันขับรถยนต์มาเองทุกครั้ง คุณลุงชวลิตก็บอกดิฉันว่าดีขึ้นเยอะเลยนะไม่น่าเชื่อเลยจะดีขึ้นได้มากขนาดนี้ ส่วนดิฉันได้ฟังเช่นนั้นก็ดีใจภาคภูมิใจทีปฏิบัติเต็มความสามารถและคิดว่างานที่ดิฉันปฏิบัติมีประโยชน์สามารถช่วยเหลือคนที่มีอาการเจ็บปวด จากอาการหลายๆอย่างเข้ามารับการรักษาด้วยกรรมวิธีแพทย์แผนไทย ก็ดีนะดิฉันว่าท่านก็อายุมากแล้วต้องหันมาดูแลสุขภาพของตนเองแบบองค์รวมด้วย  ร่างกาย จิตใจ อารมณ์ที่แจ่มใส การกินอาหารที่มีประโยชน์

           เวลาที่คุณลุงเข้ามารับการรักษาที่แผนกแพทย์แผนไทยเป็นภาพที่น่ารักมาก ที่คุณลุงกับคุณป้ารักและเป็นห่วงกันที่ดูแลกันในยามแก่เฒ่าที่คอยพยุงประคองกันเข้ามาที่ต่างคนต่างเดินไม่สะดวกเท่าไรนักทำให้แผนกแพทย์แผนไทยก็พลอยดีใจและมีความสุขไปด้วย ปัจจุบันคุณลุงยังเข้ามารับการรักษาทีแผนกแพทย์แผนไทยอย่างต่อเนื่อง

หมายเหตุ ศูนย์คุณภาพขอปรับเปลี่ยนถ้อยคำ งดการเอ่ยชื่อพาดพิงโรงพยาบาลอื่น  ให้ใช้คำว่า“โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร” แทน